سمی نوشت:

وقتی میرفتی

روحم را در اتاقی یک در یک

که دیوارهایش عایق صوتی داشت

بی هیچ روزنه ای به امید

زندانی کردی

از آن روز گوش هایش جز سکوت

چیزی نمی شنود

و چشمانش از بس سیاهی دیده

فراموش کرده دیدن چه رنگی دارد

خوراکش هم درد و غصّه ایست که تو

روزی هـــــــــــــزار بار تجویزش کرده ای

اگر همین چند دَم

هوایی که هنوز از تو در سرش هست را

نفس نمی کشید

تا امروز

صد باره جان داده بود!!!

نظرات شما عزیزان:

نوشا

ساعت10:32---21 ارديبهشت 1391

دلم تنگ است این شبها، یقین دارم که می دانی

صدای غربت من را از احساسم تو می خوانی


شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین

بیا ای ابر پاییزی که دردم را تو می دانی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: